Ilirida po bëhet realitet?

Shqiptarët e diasporës kërkojnë federalizimin e veçantë të Maqedonisë, duke kërkuar kështu ‘ringjalljen’ e asaj që quhet Iliridë.

Organizata e quajtur ‘Jeta e Re’ me seli qendrore në New York, ka gatitur një rezolutë për shpalljen e një republike brenda konfiguracionit të Republikës së Maqedonisë.

Siç njofton INA, pritet që përmes kësaj rezolute të përpiluar të nënshkruhet zyrtarisht një marrëveshje e re mes shqiptarëve të Maqedonisë dhe sllavëve.

‘Duke parë situatën e rëndomtë, ku në territorin maqedonas ka nga dita në ditë bastisje, arrestime të shqiptarëve, nuk respektohet ligji e ka diskriminime të herëpashershme të etnisë shqiptare.’ – thuhet ndër të tjera në rezolutën e përgatitur që nga New Yorku.

I gjithë diskriminimi që bëhet, duke mos iu lejuar shqiptarëve të drejtat e tyre personale, është një diskriminim i hapur që përbën shkelje të marrëveshjes së Ohrit, e cila tashmë është shuar me kohë, e nuk e respekton askush.

Në fund, në deklaratë shpërthejnë emocionet ultranacionaliste, ku theksohet se Ilirida do të bëhet realitet e shqiptarët do të jenë njerëz që do të përfaqësohen me një flamur, me një shtet e me një komb.

Më bëni ta dua vendin tim

Ndjej urrejtje. Ndjej vrer, pështjellime, andralla që më veniten e më gulçojnë, më grisin, më poshtërojnë, më djegin e përcëllojnë indin me propagandë, idioma pa zemër, pa ajër për të frymuar. Ndjej urrejtje që zien e bren, lëngon e fishkëllen në labirintet më të humbura të subkoshiencës. Drejtoj vëzhgimin e ngulur drejt një hapësire bosh, ku lundron ajër pa aromë, pa peshë e një boshllëk më gërryen, më përmbledh në gjëndrën e urrejtjes një rënkim të përmallshëm, të vajtueshëm, të përzier me vaj të nxehtë vajtimi. Nuk ke zë për t’u çjerrë aq shumë sa plagë ka kjo e mjeruar Shqipëri, e cila rripet nga veriu në jug, mbushet e kthehet në kazan inertesh, ‘përdhunohet’ rëndë nga fjala e mbi fjalë interesi, nga leva ekpirroskavatorësh që gërryejnë e shkatërrojnë shtretër lumenjsh, përrenj, gur e granite. Po na shohin sytë çudira, të cilat tashmë po kthehen në gjëra të zakonshme. Një elitë zaptuesish që po paralizojnë vendin,ku ngjan se monarkia ka rënë po rrënjët i ka të gjalla, ku gojët e ‘makinerive mostra’ po ia gjakosin e hanë zemrën. Shqipëria, kjo vigane përmbi male, ky vend me mbretër pa kurora, pa grada, pa vlera, porku ekziston ‘mbretëria e të fortëve’, e dredhjes së zinxhirit të zyrtarëve që groposin taksapaguesin e thjeshtë shqiptar. Unë dua të besoj se jemi në demokraci, si një vend ku ligji është detyrë mbi detyra. S’do të arrini të më bëni ta urrej vendin tim, por më bëni ta dua atë, ta nderoj e të më nderojë, ta besoj e të më besojë, se jam bir i saj, se jam kockë e skeletit të pa palcë, të ngrënë nga vampirë gjakpirës. Përse? Përse duhet që unë e çdokush, si një taksapagues i moralshëm, por me dinjitet njerëzor, të paguaj mbi atë që më kthehet kundër, që më drejtohet m’u në zemër, m’u thellë në gjoksin e etur për drejtësi. Ndiej pakënaqësi dhe irritim të pamasë për administrimin dhe mënyrën e organizimit të vendit tim. Dhe më e keqja, nuk shoh dritë në fund të tunelit... Shekulli / 22.09.2012

Iniciale drejtësie mbi pietestale padrejtësie

E vërteta dhe e drejta janë gjurmë e iniciale të një shteti të konsoliduar, të formësuar brenda strukturës së ligjeve, principeve e normave shoqërore.

Shteti i së drejtës nuk dënon askënd më tepër nga se duhet, nuk i var askujt një gur në qafë për të mbajtur, nuk e vret, nuk e dënon politikisht  e ekonomikisht bashkëqytetarin e vet.

Si thashë,shteti i së drejtës? Teoricienët e kësaj teorie ndoshta e kanë konceptuar se mund të ekzistojë një realitet  i tillë në vendet demokratike, por mesa duket s’e kishin menduar se dhe Shqipëria merr pjesë në to.

Drejtësi? A ia di ndokush vlerën kësaj fjale në vendin tonë? A e di ndokush se ka ekzistuar një filozof                   gjerman me emrin Franc Grapacer që ka shkruar me gjak mbi drejtësinë e munguar në sistemet kapitaliste amatore, në sistemet e ‘së drejtës së padrejtë’, ku ‘kryqi nuk i varet gjeniut, por gjeniu varet në kryq’.

Mendimet politike të Churchill nuk mund të bien kurrsesi poshtë për një sistem si yni, ku çdokush flet e askush nuk vepron, ku kafenetë janë vatra pazarllëku e fudollëku e jo mejdani, sheshi, beteja e lufta për të luftuar deri në masakrim padrejtësinë e ngritur në majat më të larta, në pietestalet e supeve të të uriturve për karrigë, për pushtet e sukses vetjak.

Duke përshtjellë krejt çka thashë më lart, do më ndihmej Platoni helenik që fliste mbi popujt e ngritjen e bazave të qytetërimeve, teksa lëvronte idenë se popujt janë ata që janë sepse qytetarët e tyre janë këta që janë.

Populli shqiptar e ka urryer ndër shekuj e breza kulturën helene, shëmbëlltyrën e kulturës së qytetërimit evropian, që mbarë një Evropë po qëndron në këmbë për ta pasur pranë gjirit, popullin që është inicial i drejtësisë së Sokratit, inicial i miteve të dëshirës për të qenë human, tepër human, mbihuman, demokrat, shumë demokrat.

Populli ynë, përkundër është frenetik demokrat, e pranon pa kushte, incizon zërat e kobshme të padrejtësisë, e përkështu lind kontradikta e tëmosvepruarit, e të mosreflektuarit, e tëmosbërit, e të varurit mbi trekëndëshin aq paqedashës të demokracisë.

Shqiptar, ka ardhur koha të mos duash askënd kur s’të do, të shkelësh me këmbë shpërgat e kërcijtë e një sistemi që të vret ëmbël, të ngresh në kodrat e mendimit tënd pietestalin kryelartë të drejtësisë.

Është rrugë e gjatë, është lodhje, është frymëmarrje, por pas kodrës së mendimit ndryshe ngrihet mali, e Shqipëria është një vend me male por pa ‘male’.

Popujt janë mali më ballëlartë e që i jep grushtin më të fuqishëm fytyrës së falsitetit demokratik, paçavurës ideore, lëmit partiak e strukjes të vërtetësisë, godinës nga ku mund të sendërtohet e mirfillta dhe e mirëdashura demokraci. / ML

Kur fyhet një komb

Filozofët që përbëjnë elitën e mendimit botëror e konceptojnë kombin si një njësi territoriale joreale, imagjinare.
Duke marrë shkas nga ky përkufizim, lindin pyetjet: Ç’është kombi? Si lindi? A është një koncept i matshëm racionalisht në rrahje idesh apo një absurditet mbi të cilin ngrihen bazat e një uniteti njerëzish nën një flamur të trilluar e pa kurrfarë asocimi?
Kur flitet mbi këtë, nuk duhet folur nga maja e Olimpit, as nuk duhet presionuar për të mos jehuar zëri kundërshtues.
Po e shtroj çështjen më rrafshët, duke qenë në trajtim sa më racional, në mënyrë që të përcjellë argument logjik e jo ndjesor.
Duke përshtjellë kokën me fije të shtendosur arsyeje, po iu sjell ndërmend një situatë aspak normale, ku një komb në 5 shtete ngjan si një pemë me degë të thyera.
Incidenti nuk është fizik, as guerril, nuk është ‘luftë’ me armë, as me artileri, por më keq…është luftë sociale, është shkatërrim idealesh, është shkatërrim principesh të optikës së vërtetësisë.
Bëhet fjalë për shpërndarjen e teksteve të historisë ndër radhët e ‘dijetarëve të rinj’, e brezit të ri, e gjeneratës që do të përbëjë të ardhmen e përfaqësimit të një etnie, asaj shqiptare në Maqedoni.
Kombi ynë, porsi çdo gjenezë e çdo kombi tjetër mundet të ketë ‘lindur’ në mes malesh, ashtu siç flasin librat maqedon dhe kjo s’është aspak fyerje, përkundrazi krenari e pamatë për një origjinë ndër kreshta vigane.
Kombi ynë, endacak mund të ketë qenë, i vuajtur deri në palcë nga stërmundimet e plagëve të befasishme të fqinjve, por kurrë askujt nuk mund ti lejohet të zhgarravisë mbi shpatullat e gjëra të një populli paqedashës.
Kombi ynë, shoqëria jonë, bindjet tona, nuk mund dhe nuk duhet të diktohen nga asnjë ideologji areale, promaqedone apo qoftë e një shteti a kombi tjetër.
Tek gjuha e huaj rreh në therrje ndër gjurmë të tuat, cënon mendësinë e së ardhmes së një konfiguracioni ‘imagjinar’ të mbërthyer nën një bërthamë, të bën përshtypje të thellë indinjuese heshtja zyrtare e bërthamës së shtetit që shërben si shtizë e ombrellës mbarëkombëtare.
Diplomaci e mbidiplomatë mbi shtypjen etnocentrike sociale të etnisë së saj në emër të një ruajtje kohezioni relatash me ‘fqinjët lindor’ nuk mund të ketë.

Kombi, që të ketë vlerë emri i tij do fuqi, do guximin e mospërbaltjes së domenit ‘shtet amë’, në kushtet kur politika ‘fqinjësore’ zhvillohet në mënyrë represive dhe etnocentrike./ MediaLajm.Al